Γράφει η Αναστασία Κακοταρίτη, protagon.gr
Το υποψιαζόμουν από καιρό. Έβλεπα τριγύρω μου ανθρώπους γελαστούς, χαρούμενες φάτσες και χοροπηδηχτά βήματα. Κι έλεγα «λες; Λες να είναι ευτυχισμένοι;». Και έπειτα ήρθε η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία να επιβεβαιώσει τις υποψίες μου: ....Το Εδιμβούργο είναι η πόλη με τους πιο ευτυχισμένους κατοίκους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Γιούπι!
Τα στοιχεία ήρθαν από μία έρευνα που χρηματοδοτήθηκε από τον Κάμερον για να μετρήσει την ευτυχία των κατοίκων του νησιού. Το Εδιμβούργο έρχεται πρώτο ανάμεσα στις 10 μεγαλύτερες πόλεις, με το 97% των κατοίκων του να δηλώνουν πολύ ή αρκετά ικανοποιημένοι από τη ζωή τους. Λιγότερο από 1% δήλωσε αρκετά δυσαρεστημένοι (μα, ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;).
Μπήκα κι έριξα μια ματιά στα στατιστικά που συνθέτουν την εικόνα μιας ευτυχισμένης πόλης. Μπορείτε κι εσείς, εδώ.
Θα μου πείτε, «μετριέται η ευτυχία ποσοτικά;». Όχι, αλλά μπορούν να μετρηθούν οι παράγοντες που μπορούν να σε κάνουν κομματάκι πιο χαρούμενο.
Έχουμε τη χαμηλότερη ρύπανση του αέρα. Φυσικά και το Εδιμβούργο έχει τη χαμηλότερη ρύπανση. Όταν το 72,3 % προτιμά να περπατά από το να παίρνει το αυτοκίνητό του, πώς να μολυνθεί ο αέρας;
Και πώς να μην επιλέγεις να περπατάς όταν η εγκληματικότητα είναι σε συνεχή πτώση από το 2002; Μεγάλη υπόθεση το να περπατάς και να νιώθεις ασφαλής. Ο φόβος μόνο ευτυχισμένο δεν μπορεί να σε κάνει.
Επιπλέον, το 71% των κατοίκων είναι σε ηλικία εργασίας και η πόλη έχει το υψηλότερο διαθέσιμο εισόδημα μετά το Λονδίνο. Σημαντικό στοιχείο είναι επίσης ότι μόλις το 3,2% των κατοίκων ζήτησε επίδομα ανεργίας από το κράτος.
Οι νέες επιχειρήσεις έχουν προσδόκιμο επιβίωσης πάνω από 5 χρόνια και 9 στους 10 πιστεύουν ότι άνθρωποι διαφορετικής προέλευσης μπορούν να ζήσουν χωρίς πρόβλημα στην πρωτεύουσα της Σκωτίας. Συμφωνώ και επαυξάνω.
Ακόμα και στον καιρό τα νέα είναι ευχάριστα, ενάντια σε όλα τα προγνωστικά. Το Εδιμβούργο έχει τον καλύτερο καιρό στη Σκωτία, μιας και έχει τη χαμηλότερη βροχόπτωση.
Και να που κάπως μετριέται η ευτυχία. Και δεν είναι μόνο για την ηθική ικανοποίηση των Σκωτσέζων. Σκεφτείτε. Είσαι ξένη εταιρία και θες να επενδύσεις. Ακούς ότι μια πόλη έχει ευτυχισμένους κατοίκους. Ο ευτυχισμένος κάτοικος είναι και ευτυχισμένος καταναλωτής. Θα επενδύσεις, θα δημιουργήσεις θέσεις εργασίας, θα κερδίσεις. Κι εσύ ως εργαζόμενος θα βρεις δουλειά, θα έχεις ελεύθερο χρόνο και ελάχιστο άγχος. Και η ευτυχία θα φέρει το χρήμα και τούμπαλιν.
Όσο για μένα, δε χρειαζόμουν την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία να μου πει ότι είμαι ευτυχισμένη εδώ. Το νιώθω όταν περπατώ στις δέκα το βράδυ με τον ουρανό γεμάτο από τα χρώματα της δύσης, με ακουστικά στ’ αυτιά και με ένα τραγούδι στα χείλη. Και με τη μυρωδιά του -πάντοτε υγρού- γρασιδιού να με συνοδεύει σε μια πορεία αλλιώτικη.
